به ساعت نگاه میکنم حدود سه نصف شب است.

چشم میبندم تا مبادا که چشمانت را از یاد برده باشم و طبق عادت کنار پنجره میروم.

سوسوی چند چراغ مهربان و سایه های کشت زار شبگردان خمیده و خاکستری گسترده بر حاشیه ها

و صدای هیجان انگیز چند سگ و بانگ آسمانی چند خروس....

از شوق به هوا میپرم چون کودکیم خوشحال که هنوز معمای سبز رودخانه از دور برایم حل نشده

از عش.ق به هوا میپرم و خوب میدانمکه......

سالهاست مرده ام!!!